سلام بر کوچه های تنهایی دل .

به دهلیزهای تو در توی مصیبت کشیده اش .

به اشکهای جاری شده ی همراه با ترنمش .

به غمنامه های مکررش .

به همه سوز و گداز و دلبریش .

همه می دانند که عشق را خدا آفریده است .

اما به راستی کدام عشق را ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

عشق زمینی که همراه با گناه آلوده شده ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

یا نه ، عشق ابدی که در دل نهان گشته ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سوختن و ساختن کار هر کس نیست .

تکرار غمنامه های پر درد و انتظار، کار هر کسی نیست .

سوختن و ساختن برای رسین به معبود لازم است  و بودن در کنار یار ملزوم .

یاد یار را زنده نگه داشتن حتی بدون دیدنش ، دل را  مانند نسیم صبحگاهی

آرامش می دهد  و آرزوی زیستن و یاری رساندنش او را  مغرور می سازد .

 بنال  ای دل تو  از درد فراقش 

بسوز از دوری و درد فراقش

ولی هرگز منه بر دل تو این غم

چو پایان میرسد درد فراقش .

اللهم عجل لولیک الفرج